اتل متل توتوله

توي يک کلاس خلوت --------------------- دو تا دانشجو اسيرن
دو تا بد شانس، دو تا تنها ---------------- يکيشون تو يکيشون من
قلب استاد مثل سنگه -------------------- سنگ سرد و سخت خارا
زده قفل بي صدايي ----------------------- به لباي خستۀ ما
چشم استاد شده خيره ------------------ مراقب آخرِ گيره
ناز از ترس نگاشون ----------------------- کم کَمَک داره مي‌ميره
نمي‌تونيم که بجنبيم--------------------- پيش اين استاد کافر
10 گرفتن من و تو ------------------------- قصه هست قصّۀ آخر
هميشه فاصله بوده ----------------------- بين برگاي من و تو
با همين تلخي گذشته ------------------- امتحاناي من و تو
راه دوري بين ما نيس --------------------- اما باز اينم زياده
تنها اميد من و تو ------------------------- اين مراقب جواده
کاش مي‌شد برگه عوض کرد ------------- کاش مي‌شد تقلّبي کرد
کاش مي‌شد از جايي ديد زد ------------- روي برگ خود کپي کرد
ما بايد با هم بشينيم --------------------- اگه مي‌خوايم که نيفتيم
واسه ما جدايي مرگه --------------------- تا جدا بشيم مي‌افتيم
کاشکي جاهامون عوض بشه ------------ من و تو با هم بشينيم
توي يک فرصت ويژه ----------------------- برگاي همو ببينيم
شايد اون‌جا واسۀ ما ---------------------- ديگه گير بازار نباشه
خيلي خوبه اگه با ما ---------------------- جاسوس و رادار نباشه
اين‌جاي شعر که رسيدم ------------------ از نوشتن دست کشيدم
سرمو بالا اُوردم --------------------------- يهو مراقبو ديدم
بجاي حلِ مسائل ------------------------- اين اراجيفو نوشتي
راستي خوي شد که به سرعت ---------- از توي خواب پريدم
چونکه از ترس مراقب --------------------- خودمو قهوه‌اي ديدم
کاش مي‌شد حتي توي خواب ----------- من و تو يک 10 بگيريم
اون وقت از خوشحالي محض ------------- تو آغوش هم بميريم

يادم آن روزی که بودم اولی
ناز و طناز و عزیز و فلفلی
شاه خانه بودم و با داد و دود
هر چه را می خواستم آماده بود
وای از آن روزی که آمد دومی
نق نقو و بد ادا و دمدمی
من وزير گشتم و افتادم به چاه
دومی هم جای من شد پادشاه
تا به خود آيم و خودداری کنم
سومی هم آمد و شد خواهرم
دختری زيبا و خوشرو مثل ماه
من و داداشم کشيديم سوز و آه
جای سبزی و نشاط و خرمی
سر رسيد از روزگاران چهارمی
ديگر آن خانه برايم تنگ بود
سبزی و گل در نگاهم سنگ بود
داشتم می کردم عادت ناگهان
پنجمی هم پانهاد در اين جهان
بهر سوختن، پنج تن کافی نبود
ششمی هيزم شد و من مثل دود
ناصر و شهناز و مهناز و شهين
احمد و عباس و هفتم شد مهين
ای امان و ای امان و ای امان
ای امان از دست بابا و مامان
بار ديگر مادرم شد حامله
اين که آيد تيم فوتبال کامله
ناصر و شهناز و مهناز و شهين
احمد و عباس و فرهاد و مهين
علی مردان و گل معصومه جان
آخريش هم می شود دروازه بان

و زن در خانه آوردن خلافست
زنان را زخود آزردن خلافست

ز زنها تو سری خوردن خلافست
ز یکزن بیشتر بردن خلافست

بلی در عهد سابق بی بهانه
دو زن میبرد هر مردی به خانه

ولی امروز این عهد و زمانه
ز یکزن بیشتر بردن خلافست

اگر چه فالبین گفته است در فال
دو زن در طالعت دیده است رمال

ولی امسال با این وضع و اینحال
ز یکزن بیشتر بردن خلافست


ببر یکزن تو در فصل جوانی
دو زن باشد بلای ناگهانی

به یک زن قناعت کن تا توانی
ز یکزن بیشتر بردن خلافست


زنان چون میوه باغ بهشتند
همه پاکیزه و نیکو سرشتند

ولی بسته به بخت و سرنوشتند
ز یکزن بیشتر بردن خلافست


دو زن در خانه ات بی خوف و تشویش
نمایند از سبیلت وصله بر ریش

ز تو دوری کند بیگانه و خویش
ز یکزن بیشتر بردن خلافست

دو زن بردن ز شهوت یا صداقت
بود امروزه از فرط حماقت

ولی این کار می خواهد لیاقت
ز یکزن بیشتر بردن خلافست

ببین اول قد رعنای زن را
نظر کن عارض زیبای زن را

بپرس از محرمان اعضای زن را
ز یکزن بیشتر بردن خلافست


چو یک زن میبری نیکو نگهدار
زن بیچاره را از خود میازار

گر آزردی شود حق از تو بیزار
ز یکزن بیشتر بردن خلافست


به عهد دولت خاقان مغفور
که میزد طعنه اقبالش به فغفور

سه زن بگرفت یک رمال شد کور
ز یکزن بیشتر بردن خلافست

شنیدستم به عهد شاه عباس
سیاهی بود نامش حاجی الماس

سه زن بگرفت شد نصف سرش طاس
ز یکزن بیشتر بردن خلافست

زن اول به تو حرمت گذارد
زن دوم دمار از تو درآرد

زن سوم بخاکت میسپارد
ز یکزن بیشتر بردن خلافست

زن اول تو را در فال نیکست
زن دوم بملک تو ملیک است

زن سوم به خون تو شریک است
ز یکزن بیشتر بردن خلافست

زن اول به پایت جان فشاند
زن دوم تورا به هر جا کشاند

زن سوم به قبر می تپاند
ز یکزن بیشتر بردن خلافست

یکی گوید چه آوردی تو امشب
یکی گوید کجا بودی تو دیشب

یکی گوید چرا رفتی پریشب
ز یکزن بیشتر بردن خلافست

یکی گوید بخر طوق برنجن
یکی گوید بده کیک و متنجن

یکی گوید چه شد مرغ و فسنجان
ز یکزن بیشتر بردن خلافست

در پرتو شمع
مسکین به خانه رفت شب و دید مسکنش
تاریک و روشن است ز نور ضعیف شمع

شد شاد و شد گرم تماشا همینکه دید
برگرد شمع یک دوسه پروانه اند جمع

از روی شوق همسر خود را به پیش خواند
گفتا: ببین چه منظره ی عاشقانه ایست

الحق که پرفشانی پروانه دیدنی است
زیرا ز جانفشانی عاشق نشانه ایست

یک لحضه پیش چو نظر انداختم به شمع
این شعر آبدار به یاد من اوفتاد

«اول بنا نبود که سوزند عاشقان
آتشبه جان شمع فتد کاین بنا نهاد»

یک شعر هست کآنچه به مغز آورم فشار
گوینده اش درست نیاید به خاطرم:

«پروانه نیستم که بسوزم به شعله ای
شمعم، تمام سوزم و دم بر نیاورم»

صائب ز بهر زاری و سوز و گداز شمع
یک شعر ساخته است که شیرین چو شکر است

«در وصل و هجر، سوختکان گریه می کنند
از بهر شمع، خلوت و محفل برابر است»

این شعر را که حافظ شیراز گفته است
بشنو که آمده است ز مضمون آن خوشم:

«در عاشقی گریز نباشد ز سوز و ساز
استاده ام چو شمع، مترسان ز آتشم»

از این قبیل هرچه توانست شعر خواند
در وصف شمع و گریه بی اختیار شمع

آنگونه شوق داشت، که خود نیز گشته بود
پروانه وار شیفته و بی قرار شمع

گفتا زنش به خشم که: احمق دگر بس است
کشتی مرا تو با غزل عاشقانه ات

آنقدر پول برق ندادی که عاقبت
باعث شدی که قطع شود برق خانه ات

كنـون رزم ويـروس و رستم شنو . . . دگـــرها شنيــدستي اين هـم شنـو
كـه اسفنـديـارش يكـي ديسك داد . . . بگفتـا بــه رستم كــه اي نيكــــزاد
در اين ديسك باشد يكي فايل ناب . . . كه بگــرفتم از سـايت افــــراسياب
چنيــن گفت رستـم بـه اسفنـديـار . . . كه مـن گشنمـه نـون سنگك بيـــار

به ادامه مطلب بروید

الهــــی! به مــــــردان در خانه ات!

به آن زن ذلیلان فـــــرزانــــــه ات!

به آنانکه با امـــــر "روحی فداک"!
نشینند و سبـــــــــــــزی نمایند پاک!

به آنانکه از بیـــــــخ و بن زی ذیند!
شب و روز با امــــــر زن میزیند!

به آنانکه مرعــــــــــوب مادر زنند!
ز اخلاق نیکـــــــــوش دممی زنند!

  به ادامه مطلب بروید

شعری فقط برای دختران دم بخت !!

به ادامه مطلب بروید

چه غريب ماندي اي دل، نه غمي، نه غمگساري

نه به انتظار ياري، نه ز يار انتظاري

به ادامه مطلب بروید

همسايه‌مون ماشين نوخريده                   نگاش بكن تازه از را رسيده

بذاربگم يواشكي يه حرفي                      دور از جونت خيلي نديدبديده

ازوقتي كه این ماشينوخريده                   خواب خوش از چشماي ماپريده

بگم چرا؟بابوق ميگه حرفاشو                  انگاريكي  زبونشو بريده

يه بوق يعني آهاي  سلام همسايه           دوتا یعنی:خداحافظ فريده!

نصف شبي تازه ميادبه خونه                    تابخوابه دیگه آفتاب دميده

هف هش تابوق يعني درو واكنين              که خسته‌م ورنگ رخم پريده

خدانياره اونروزو كه شاده                        ياوقتي كه چيزميزايي خريده

صداي بوق قط نميشه يه لحظه                اي خدا جونمون به لب رسيده

كاشكي گرفتاري فقط همين بود               تازگيا يه  دزدگيرم  خريده

بوق كه تموم شد صداي سوت مياد           اينم يه جور تمدن جديده !

ظهرا ديگه نوبت بچه هاشه                      خونه خرابه اونیکه خوابيده

هی صدای آژیرو در میارن                      اين يكي ازصدتابوقم شديده!

ميپرم از خوابو بافرياد ميگم:                  انگاری اسرافيل توصوردميده!

خانمــی با همســــــرش گفــت اینچنیـــــن :

به ادامه مطلب بروید

مروزه کنکور برای هر جوانی یک کابوس بزرگ محسوب می شود، هر چند از چند سال پیش زمزمه هایی از حذف کنکور در شبکه های مختلف خبری شنیده شد اما از آنجا که خیلی از پروژه ها در این مملکت سر و تهش به حرف تمام میشه، این وعده هم هنوز عملی نشده و همچنان تعداد زیادی از جوانان هموطن با استرس کنکور هر شب خود را سر میکنند. در این رابطه شعری طنز در گل آقا منتشر شده که خوندنش برای شما دوستان خالی از لطف نیست

به ادامه مطلب بروید

خوابگاهی عجیب و تک داریم                 در بدنسازی اش خرک داریم

کنون رزم جومونگ و رستم شنو، دگرها شنیدستی این هم شنو

به رستم چنین گفت اون جومونگ!

ندارم ز امثال تو هیچ باک
که گر گنده ای من ز تو برترم
اگر تو یلی من ز تو یلترم

خدایا Hard دلم Format مکن

Field ما را خالی از برکت مکن

***

Option غم را خدایا On مکن

File اشکم را خدایا Run مکن

به ادامه مطلب بروید

می خورد بر بام خانه

من به پشت شيشه تنها

ايستاده :

در گذرها

رودها راه اوفتاده.

سن من از بیست وشش افزون شد

دل میان سینه غرق خون شد



هیچ کس مجنون این لیلا نشد

شوهری از بهر من پیدا نشد



غم میان سینه شد انباشته

بوی ترشی خانه را برداشته!

به ادامه مطلب بروید